Hi guys,

We zijn ondertussen dinsdag, en na een week Sydney is het tijd om op eigen benen te staan. Het programma van de georganiseerde week zit erop en iedereen gaat nu zijn eigen weg. Ik heb afscheid genomen van de andere Belgen en ben met Emeli, een Deense naar een nieuw hostel gegaan, eveneens in Sydney, maar iets goedkoper. Dat is er ook aan te merken qua accomodatie, maar het valt best mee. Het vorige was eerder een hotel in vergelijking met waar ik nu zit.

Billesh, de Britse jongen zie ik ook niet meer. Hij draait met de wind, je kan er niet op voortgaan. Hij is ook nog in Sydney dus misschien spreken we wel nog eens af.

Vrijdagavond tijdens de kroegentocht, kwamen we in contact met 2 Britse bouwvakkers die hier voor 5 jaar zullen werken. Toffe mannen, maar na een tijdje moesten ze ons verlaten. Ze werden buitengesmeten door de security. Ze waren wat ver geschoten, maar totaal niet lastig, integendeel. Ja, hier lachen ze er niet mee. Overal security, zelfs in gewone bars. En je moet ook overal je paspoort tonen. De gedisciplineerde cultuur komt hier terug naar boven.

Zaterdag waren we vrij en ik trok op mn ukkie de stad in om hem verder te ontdekken. Ik ging naar de Wild Life Zoo en Madame Tussauds. Echt indrukwekkend deze laatste. Soms twijfelde ik echt of de persoon die voor mij stond een echte of een fake persoon was, want ik ken hier natuurlijk ook niet alles BA's. Verder liep ik Obama en de dalai lama tegen het lijf. Zelfs Nelson Mandela was nog in voor een babbel.
Daarna wandelde ik verder; ondermeer over de Harbour Bridge, best een lange brug om te voet te doen, naar het eveneens bekende Luna Park dat er vlak naast lag. Ook het Ian Thorpe Aquatic Centre (levende legende en topzwemmer op de 50 en 100m vrije slag) , The Rocks en de botanic garden, waar een trouw aan de gang was, lagen op mijn weg.

Zondag gingen we terug naar Bondi beach en dat heb ik geweten. Heel zonnig weer, maar niet superwarm. Toch zag ik er 's avonds uit als een kreeft, hoewel ik mij elk uur ingesmeerd heb. Diezelfde avond liep ik, terug in Sydney, een meisje uit Oostrozebeke tegen het lijf. Hoe groot is die kans, in een wereldstad als Sydney? Ik kende haar van zien van op de lagere school, maar ook niet meer dan dat.

Maandag was de verhuisdag en 's namiddags ging ik naar het Powerhouse museum, een beetje vergelijkbaar met Technopolis, maar iets geavanceerder. Ook een heel groot doolhof waar je als ingenieur wel een aantal uurtjes kan in ronddwalen.

Vandaag, dinsdag, stond een bezoek aan het olympisch park gepland, de plaats waar de legendarische 400m-loopster Cathy Freeman de olympische vlam ontstak. Deze site werd in 2000 door de helft van de wereld in het oog gehouden; een must see voor een sportaholic als mij. Het waren de eerste Spelen die ik als 10-jarig jongentje intensief volgde (van Atlanta 1996 herinner ik maar een paar vage fragmenten zolas Fredje Deburggraeve die goud won op de 100m schoolslag in 1:00:60 - ik had er een poster van op mijn kamer hangen - en natuurlijk Gella en Ulla in het judo).

Opnieuw trok ik alleen op pad. De mensen die mij een beetje kennen weten dat ik dat helemaal niet erg vind. Integendeel, ik geniet van mijn vrijheid. Zo kan ik gaan en staan waar ik wil en hoef ik met niemand rekening te houden.
Op de site volg ik de stadium tour, waar vandaag de dag nog 5 sporten, waaronder voetbal met de Socceroos, en concerten doorgaan. Blijkbaar is er vandaag niet veel volk geïnteresseerd, want ik ben de enige. Ik krijg dus een private tour van de gids, lucky me.
Daarna bezoek ik nog enkele andere stadions, zoals het tennis, hockey, aquatics en sports centre. In tegenstelling tot Beijing 2008, worden deze arena's nog steeds gebruikt en waren ze vooraf al voorzien op multifunctionaliteit en om de capaciteit nadien te reduceren.

Eens dit gedaan, trok ik met de trein terug naar Sydney city waar ik het aquarium bezocht, vlak naast Madame Tussauds, en even indrukwekkend. Haaien, roggen, kreeften, krabben, andere vissen... Je hebt ze in alle kleuren, vormen en groottes.

Nu ik alles zelf moet betalen, besef ik pas hoe duur het leven is: eten en drinken, overnachting, tripjes, andere uitgaven, etc. Maar we hebben in België vele uren gewerkt, dus ik kan nog wel een paar maanden verder, no worries. Ik laat niets na om mee te nemen en laat het geld rollen.

Tot slot nog een quizvraagje voor de quizers onder ons: Hoeveel medailles behaalde België op de Olympische Spelen van Sydney 2000, en wie waren dat. Tip: er zat geen enkele gouden medaille bij. (Ik wist het ook niet meer)