G'day,

Je ziet het op vele plaatsen, een manier om goeiedag te zeggen, maar vraag mij niet waarvoor die G staat.

Sydney heb ik nu bijna helemaal gezien, dus trok ik er op uit, naar het Royal NP, 30 km buiten sydney. Volgens mijn Lonely Planet, mijn bijbel tijdens deze reis, het oudste natuurpark ter wereld na Yellowstone. De trip liep niet helemaal op wieltjes. Ze hadden mij gezegd om vroeg te vertrekken en dat deed ik dan ook. 6u30 opstaan, dat is vroeg voor een toerist.
Het begon met de trein die 25min vertraging had. Maar geen probleem, als je met de NMBS reist, kan je wel wat verdragen. Heel uitzonderlijk deze vertraging hier, want voorts rijden alle treinen hier heel stipt.
Doordat de trein te laat was, miste ik mijn ferry en moest ik weer wachten. Zo arriveerde ik pas meer dan een uur later op de plaats waar ik wou zijn. Ik had op de ferry nog vlug een kaartje kunnen meepakken, want dit zou meer dan nodig blijken.

Ik wandelde eerst langs een asfaltbaan, helemaal niet voorzien voor voetgangers zoals mij, maar het was de enige weg om op een wandelpad te komen. Dat pad was echter heel moeilijk te vinden, doordat er nergens bordjes staan en het groen nu ook aan het dichtgroeien is (het is hier lente).
I.p.v 6 km had ik er al 13. En daar zou het niet bij blijven. Doordat je soms niet zag waar het pad loopt en er geen markeringen aangegeven staan, raakte ik het spoor meer dan eens bijster. Het deed me denken aan de Hunger games, het boek dat ik momenteel aan het lezen ben: rond om rond groen en niemand om je heen. Het is eens wat andere dan het drukke stadscentrum van Sydney. Ik wou eerst het woord 'outback' gebruiken, maar dat zou van weinig respect getuigen van de echte outback van Australië, met Red Centre.

Door de extra kilometers die ik afmaalde moest ik mijn plan constant bijsturen. Ik kwam 2u later aan dan het - al aangepaste - uur dat ik voorzien had. Ik placeerde mij op een terrasje en raakte al snel aan de praat met een moeder en een dochter naast mij, 2 locals. Alweer toffe mensen. Op de koop toe zat er aan mijn andere zijde ook een Belgisch koppel, waar ik ook een hele conversatie mee voerde. Ze adviseerden mij dat je, om goed geld te verdienen, best in de mijnen kan gaan werken, in Western Australia. Wat een ervaring zou dat zijn! We'll see.
Ik stapte daarna verder en tegen het einde van de dag stonden er bijna 30km op de teller.

Donderdag trok ik naar Manly, aan de overkant van Sydneys haven, opnieuw 30min op een ferry. Manly is een stadje buiten Sydney en gekend voor zijn strand en natuur. Ik volgde er de scenic walk, een wandeltocht van 10km. Ik passeerde door een park die de overleden Australische militairen uit alle oorlogen herdenkt, dus ook WW1 en WW2.
Op de wandelroute lag ook een uitkijkpunt waar je de migratieroute van de walvissen kan zien. Deze trekken rond deze periode van het noorden naar de zuidelijk gelegen koudere wateren. Walvissen spotte ik niet, maar ik zag wel dolfijnen.
Opnieuw kwam ik in contact met locals. Een Tasmaans koppel dat hier op vakantie is. Ik vertelde hen over mijn plannen, dat ik in december naar Tasmanië kwam. Ze zouden mij helpen om mijn 6-daagse trektocht voor te bereiden. Ze willen mij misschien zelfs vergezellen omdat ze deze tocht ook nog eens willen doen. Nice!

Door alleen op pad te gaan, kom je veel sneller in contact met de lokale bevolking en leer je heel wat bij over Australië en hoe je het best iets aanpakt. Ik vind dit veel leuker, dan dat je continu met andere backpackers babbelt.

's Avonds trok ik met den Brit op stap. We gingen naar Scruffy Murphy, een Irish pub. En ook de Scary Canary lag op ons pad, zalige namen toch! We kwamen in contact met andere Britten en een Japanner. Die laatste was ver boven zijn theewater en sprak echt élke vrouw op straat aan voor een Hi 5. Echt hilarisch, we hebben ons kapot gelachen met hem. Jammer dat we er geen beelden van hebben.

Daarna trokken we naar IVY, waarschijnlijk de chicste nachtclub van Sydney: 6 verdiepingen met op het bovenste een openluchtzwembad. Plaats voor minstens 3000 man.Echt waanzin!
Op donderdag mag je gratis binnen en alle backpackers gaan er op af. Je hoeft het zelfs niet weten te zijn, gewoon de mensenzee volgen. Onze Aziatische vriend mocht jammer genoeg niet binnen van de security. Het viel net iets te veel op.

Dat het chique was heb ik ondervonden toen ik een pint bestelde: 10 dollars of 7 euro. Ik viel bijna achterover, en dat was niet van den alcohol. Op de koop toe was het nog flutbier ook. Maar het was dan ook het goedkoopste bier dat ze hadden, echt waar! Mijn vorige 'record' stond op 4,5 euro voor een biertje, op een strand in Corsica.

Ik trok het niet te heel lang, want de volgende ochtend vertrok ik uit Sydney. Ik heb het daar nu wel gezien en trek met de trein voor 3 dagen naar de Blue Mountains, 100km van Sydney.

Ik hoop zo snel mogelijk nog heel wat foto's online te gooien, maar dit is niet zo simpel. Ik heb geen laptop of tablet mee en heb dus een desktop nodig. In het vorige hostel ondersteunde de pc geen Flash en de Work&travel company is ook enkel maar overdag open. En dan heb ik echt wel iets anders te doen.

Het valt mij trouwens op dat er heel veel aziaten rondlopen, ik schat 40% van de bevolkig, niet normaal! En onder de backpackers hoor je heel veel Duits praten. Ze zeggen dikwijls "Hollanders, je komt ze overal tegen", maar de Germans zijn niet veel beter.

Zo, 'this was it' zou Michael Jackson gezegd hebben. Tot later!