Hallo,

Long time no see, I know. Ik zit dan ook in het hol van Pluto, in Huonville meerbepaald, nog steeds op Tasmanie maar nu om te werken.

Vooreerst wil ik iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen. Dromen mag en hopelijk komen ze dit jaar ook uit voor iedereen. Ik heb alvast toch een paar dingen die ik wil doen dit jaar!

Ik kwam naar deze fruitpluk om kersen te plukken, omdat dat blijkbaar een goedbetaalde job zou zijn (tot 250 euro per dag), maar niks is minder waar. In plaats van kersen plukte ik aardbeien. En dat is echt de hel: heel zwaar werk, gans de tijd gehurkt zitten om te plukken en enorm belastend voor de rug. Daarnaast levert het ook echt niet veel op: 5 dollar per krat. De eerste dag had ik 7 kratten in 6u! Ongeveer 5 euro per uur, echt peanuts! De dagen daarop ging het al wat beter en had ik een dag van 110 euro.

We werken telkens van 6u 's morgens tot 12u, 13u, afhankelijk van wanneer we klaar zijn. Iedereen gaat zijn lijn af op zoek naar aardbeien en dit veld per veld en farm per farm. Het is soms een echte competitie aangezien je betaalt wordt voor hetgeen je plukt, en niet per uur zoals het in Belgenland zo eenvoudig is. Het is de eerlijkste manier, maar het blijft toch ontzettend zwaar.

Omdat we enkel in de voormiddag werken - wat meer dan genoeg is voor je rug - ging ik samen met Chris, nen Deutsch, in de namiddag op zoek naar extra werk. We deden alle farms in de omgeving en vroegen overal of ze nog iemand extra konden gebruiken. We vroegen zelfs aan enkele locals op straat of we geen werkje bij hen konden doen, in hun tuin werken ofzo.

Op het einde van de dag gingen we naar het visitor information centre, eveneens voor werk. We kwamen daar niet buiten met een bijkomende job, maar ze wist ons wel te tippen voor een goedkopere en betere slaapplaats, in een share house.

's Avonds gingen we naar de mevrouw die eigendom is van een paar share houses en toen wwe daar toekwamen wisten we niet wat ons overkwam. Er was een BBQ aan de gang en Jenine, zo noemt de huisvrouw, zei direct dat we een bord moesten nemen en onszelf bedienen. Heel vreemd om dit onmiddellijk te doen in een huis waar je niks of niemand kent, maar wel een heel toffe avond. We speelden daarna nog cricket in de tuin met de andere backpackers van haar share houses.

Eerst sliep ik 3 nachten in een dorm van het hostel, maar daarna trok ik met Chris naar een minibusje van het hostel, omdat dit goedkoper is. Bijgevolg slapen we nu samen in op een matras in een van, waar we ook onze bagage moeten inzetten. Allemaal wat krap, maar wel fun.

Met Chris kan ik het heel goed vinden, hij is een beetje hetzelfde type als mij: Ook een ingenieur en bereid om elke dag keihard te werken voor het geld. We trekken dan ook heel veel met elkaar op.

Met kerstavond werden we door Jenine opnieuw uitgenodigd. In het plaatselijke Cygnet is het een jaarlijkse traditie om een cityparade te doen en wij waren ook van de partij. Eerst versierden we een truck met slingers en ballonnen en met ons kerstmuts op trokken we door de straten, waar heel veel volk ons kwam toejuichen.

Op het einde van de cityparade geraakte ik aan de praat met een Brit. Op het achterste van zijn fiets ging een bordje: "UK 2 NZ". Ik vroeg hem voor de grap of hij een taxi was, maar bleek dat hij in zijn eentje op een doodgewone fiets van Groot-Brittanie tot hier gefietst was, 20 000 km in totaal al, hallo kroket!

Op onze weg naar huis hebben we dan een walibi doodgereden, was dat even verschieten. Het was tussen donker en klaar en dan is het net heel gevaarlijk voor wilde beesten. Plots, vanuit het niks, kwam er een walibi uit de grasberm de straat opgesprongen, vlak voor onze auto. Onmogelijk om hem te ontwijken natuurlijk en morsdood. Dat voelde toch niet zo comfortabel. Walibi's komen naar het licht toe en dat is natuurlijk aartsgevaarlijk. Daarom verkiezen de Australiers liever niet om te rijden bij schemerlicht of in het donker.

Maar elke dag, wanneer we naar de farm rijden, zien we tientallen dode walibi's op straat liggen en is het soms slingeren om hen te ontwijken.

Met kerstdag en boxing day hadden we twee dagen vrij. Met de andere werkers van het share house deden we een BBQ op een zelfgemaakte BBQ, het is eens wat anders om Kerstmis te vieren. Een paar bakstenen stapelen, kippenhaas als rooster, en hout als warmtebron: Meer moet dat niet zijn. Daarna gingen we naar het lokale strand om oesters te verzamelen. Er liggen er ontzettend veel en bovendien nog eens helegrote ook. We openden ze en speelden ze vlotjes naar binnen.

Hoewel het Kerstmis was, had niemand onder de backpackers een echt kerstgevoel. Het is hier nog altijd 20 graden en er wordt elke dag gewerkt, maar een echte kerstsfeer hing er hier niet.

Op boxing day liften we dan naar enkelewatervallen,30 km verderop.6 auto's en 50 minuten later stonden we daar. Opnieuw heel simpelen nergens moesten we meer dan 5 minuten wachten.

Het terugkeren was een ander paar mouwen. We stonden op een godsverloren plaats enmoestenheel wat langerwachten, maar uiteindelijk geraakten wetoch terug. Bijna elke dag lift ik hier, naar de winkel, naar het centrum... Het is echt poepsimpel en de goedkoopste oplossing om ergens te geraken.

Hoewelweelke namiddag vrij zijn, weten we toch altijd wel wat gedaan. Er is hier altijd iets te doen en je's ochtends weet je nooit wat jete wachten staat: Altijd heel onverwachte wendingen en elke dag avontuur, dat houdt het spannend! Ik begin ook wat te experimenteren op het vlak van koken en probeer nieuwe dingen uit. Zo maakte ik met Chris pannenkoeken, iets wat ik van zijn leven nog gedaan had. Het lukte vlotjes, het is heel simpel encheap. Het recept (2 eieren, 200 gram bloem en 1/2 liter melk) kende ik nog van buiten. Silke had het mij in Canada verteld, en ik ben het nog niet vergeten.

De aardbeien zijn frustrerend en echt iedereen is aan het wachten op de kersen. Op een dag zagen we vanuit het hostel een helikopter heel laag vliegen, vlak boven een veld kersenbomen. Wij hadden totaal geen idee wat er gaande was, maar het was ongelooflijk! Denk hier maar eens over na, wat het verband is tussen de helikopter en de kersenbomen. Je kan het zo gek niet bedenken!

Mijn verjaardag, de 28ste,was business as usual. 5u opstaan en werken van 6-12. Daarna ging ik met Chris naar Hobart. En dat deden we uiteraard door te liften! Hobart is 40 km verderop en binnen 1,5u stonden we daar, in 2 auto's.

We waren net op tijd voor de wereldbekende Sydney-Hobart sail race, waarschijnlijk de bekendste zeilrace ter wereld. Net op het moment dat wij toekwamen, kwam de winnaar, een Australier, toe. Hij won voor de 8ste keer, een record, met 30 min voorsprong op een Amerikaan. Duizenden mensen stonden hen op te wachten en wij waren er bij! Een dik feest was het daar.

Met oudejaar werd er overdag opnieuw gewerkt en 's avonds deden we opnieuw een BBQ met de mensen van het share house. Het werd sober gehouden want iedereen was doodop van het werken. Tegen 1u30 lagen we dan ook in ons nest. In tegenstelling tot Sydney en dergelijke was er hier niks van vuurwerk te bespeuren. Ik was graag naar Hobart geweest om te vieren, maar dat zat er niet in.

De volgende dag, op nieuwjaarsdag, moest er immers opnieuw gewerkt worden. Kersen, eindelijk! Maar niet de verhoopte pluk, maar het sorteren ervan volgens kwaliteit. Ik dacht dat aardbeien plukken saai was, maar dat is toch nog een ander paar mouwen. Elke kers die passeerde moest gecontroleerd worden of hij een stengel had en of hij niet beschadigd was, en dit 7u aan een stuk, bokkesaai. Jouw loon wordt bepaalt door het aantal kg's dat je controleert en de kwaliteit van jouw controle/sortering. Ze zijn daarin heel streng en normaal moet je een kwaliteit van 95% halen in jouw sorteren, maar niemand haalde dat. Wij haalden 91% en dat leverde ons 60 dollar op, voor 7u werk!

's Avonds kregen we dan wel goed nieuws. De volgende dag zouden we kersen kunnen plukken, Ktching!

Deze morgen deden we dat dan ook en in 4u haalden ik bijna 80 dollar binnen. Veel, maar nog niet superveel voor kersen. Dus het zal hopelijk nog toenemen.

Antwoord op de helikoptervraag: De wind van de helikopter wordt gebruikt om het water op de kersen te verwijderen en ze te drogen. Kersen hebben warmte nodig en absoluut geen water omdat deze de kersenvernietigen. En deze farmer wil per se de een van de eersten zijn om zijn kersen op de markt te brengen. Zo zou hij tot 8x de doorsnee prijs kunnen krijgen.

Kostprijs van de helikopter: 1600 dollar per uur. Omgerekend +/- 1100 euro per uur.

's Ochtends had het geregend - waardoor de kersen nat waren - en over de middag vloog de helikopter boven de bomen om deze te drogen, wetende dat het 's namiddags opnieuw zou regenen. Bijgevolg moest hij dus 's avonds nog eens uitrukken. Om maar te zeggen wat voor een business fruitpluk hier is.