Djirri nyurra,

wat zoveel betekent als "wij verwelkomen u". Het is de taal van de Tjakupai Aboriginal stam in Cairns. Meer hierover komt verder aan bod.

Adelaide was een beetje een tegenvaller. Er was wel het 1 maand durende Fringe festival, maar daar wordt meer over gesproken, dan het effectief waard was. Ik begon dus maar mijn trip naar voor te bereiden naar het centrum van Australië: the outback, red centre of Alice Springs; zoals je het wilt noemen, 1500 km boven Adelaide.

Ik wou zo snel mogelijk Adelaide verlaten en opnieuw een roadtrip doen met andere backpackers, op vergelijkbare manier als de Great Ocean Road. Maar dat bleek niet zo evident. Er zijn niet zo veel mensen die met hun eigen auto daarnaartoe rijden - een 4x4 is aangeraden om de auto niet te zwaar te belasten op de gravelwegem -, de vertrekdatum moet goed vallen en ook de duur van de trip waren cruciaal voor mij, omdat ik nogal tijdsgebonden ben.

Met dat dit lukte, besloot ik maar een toer te boeken, 6d/5n, en dat bleek een meevaller. Een goede groep met allemaal jonge gasten.

De eerste stop leidde ons naar Flinders Range, een populair national park op onze weg. Tussendoor stopten we langs enkele gigantische zoutvlaktes. 's Nachts sliepen we onder de sterrenhemel in swags, iets typisch Australisch: het is een combinatie van een slaapzak met een lichte matras in.

De tweede dag reden we verder naar Cooper Pedy, een mini dorpje in the middle of nowhere, maar heel populair vanwege zijn mijnen: opalen, uranium, goud. Een rijkgevulde grond met andere woorden. Pas 50 jaar geleden ontdekt en dit zou nog maar het topje van de ijsberg zijn. Volgens locals zijn ze daar nog vele generaties zoet mee. Je kan er zelf een lap grond huren en op zoek gaan naar je eigen opalen.

Nagenoeg alle mensen die daar wonen, leven onder de grond. Een living, keuken, slaap- en badkamer, elektriciteit, een luchtkoker: alles was aanwezig om het er als een normaal huis te laten uitzien, prachtig. Er is dan ook wel een reden waarom ze onder de grond leven. Het is er immens warm. De temperatuur gaat er dagelijks boven de 35 graden met pieken tot meer dan 40 graden. Op de warmste dag gedurende onze trip was het 42 graden. 7 liter water per dag drinken is dan ook niet abnormaal. Die avond in Cooper Pedy sliepen ook wij onder de grond, in doodeenvoudige bedden.

Om in 6 dagen 1500 km af te leggen, moeten er heel wat uren in de bus doorgebracht worden. We verdreven de tijd met een film-, muziek- en algemene quiz en andere spelletjes.

Daarnaast krioelde het ook van de vliegen. GIGANTISCH veel vliegen. Altijd zaten er wel een paar rond je ogen of oren te zoemen, om nog maar te zwijgen van de tientallen die zich op je rug en benen neerplantten. Maar dat woog niet op tegen deze zalige trip.

Dag 3 leidde ons naar Kings Canyon waar we een mooie wandeling maakten tussen de vele rotswanden en steenformaties die gevormd werden door een aantal elementen van moeder natuur: water en wind.

's Avonds sliepen we opnieuw in swags, rond het kampvuur en uiteraard met marmarsmellows.

Dag 4 bracht ons naar Ayers Rock, beter gekend onder zijn Aboriginalnaam 'Uluru', hét hoogtepunt van deze trip met de giant rots die in niemandsland boven de grond uitpuilt, omgeven door het rode gravel. Als je Australië intypt in google, ben ik bijna zeker dat er bij de eerste 10 foto's één van Uluru tussen zit.

Deze locatie was heel belangrijk voor een aantal Aboriginalstammen en is ontstaan door botsing van tectonische platen. Door de eeuwen heen hebben wind en regen deze formatie omgevormd tot wat het nu is.

De zonsop- en ondergang waren dan ook ronduit schitterend.

Daarna trokken we verder naar 'The Olga's', in Aboriginal termen 'Kata Tjuta', wat zo veel betekent als 'vele stenen'. Het is vergelijkbaar met Uluru, maar in plaats van één rotsformatie zijn er nu vele. Ondanks dat het ook hoger is dan Uluru, blijft Uluru toch veel pressionanter, vanwege zijn zeldzaamheid, eenvoud en prachtige zicht.

De laatste dag bracht ons naar Alice Springs, het centrum van Australië. Veel is hier niet te beleven, maar de meerderheid van de inwoners is Aboriginal.

Onze laatste avond samen met de groep, en dat moest dus gevierd worden. We trokken naar een bar en vervolgens naar het casino. Er werd gedronken en gedanst en het werd een avondje om niet snel te vergeten.

Rond 3u keerden we terug naar ons hostel, maar alvorens ons nest op te zoeken, besloten we nog een duikje te nemen in het zwembad, met zijn zevenen. Sommigen met hun kleren, anderen gewoon in hun boxershort. Het was plezant! Rond 5u begon het toch wat koud te worden en besloten we om ons bed op te zoeken. 3 van hen verbleven echter in een ander hostel en moesten dus, in hun natte kleren, nog een flink eind wandelen of een taxi nemen. Ik weet nog altijd niet hoe ze thuis geraakt zijn.

Op ons beurt trokken wij ook naar boven, maar hiervoor moesten we eerst door de receptie passeren. Daar zaten al een tiental andere gasten te wachten op hun shuttlebus naar de luchthaven. Wij kletsnat - we hadden natuurlijk geen handdoek mee - en in onze boxer passeerden hen en dat was best hilarisch.

De volgende dag had ik mijn vlucht naar Cairns, waar ik eerder voordien al geweest was. Maar ik had er nog steeds mijn skydive voucher, dus ik moest wel terug.

En ik was niet alleen. 5 anderen van de groep vlogen ook naar daar, waardoor we samen nog wat tijd kunnen doorbrengen.

Ondertussen heb ik ook weer heel wat bijgeleerd. Wist je dat

- het water in de lavabo hier wegdraait in de andere richting: in tegenwijzerzin, daar waar het in België met de klok meedraait

- dat een kangoeroe ongeveer 25 jaar kan worden

- dat de vrouwen van Nieuw-Zeeland de eerste stemgerechtigde vrouwen ter wereld waren

- dat Indonesië het meeste vulkanen telt

- dat ik hier nog altijd een zalige tijd heb!

Bye bye Belgium!